EMDR was voor mij een spannend aanzicht geworteld in angst voor het onbekende, vooral door de mechanismen die nog niet bewezen zijn en de relatieve nieuwheid ervan. Het hielp mij om me er wat meer in te verdiepen, waaronder een fijne bron zoals Traumasporen van Bessel van der Kolk. Met Antje samen hadden we een aantal sessies gesprekstherapie vooraf, zodat het thema van mijn (jeugd) traumatiek heel helder was. Ook de ervaringen die we bij EMDR gingen visualiseren zijn van tevoren vastgelegd. Dat gaf me structuur voor het traject en vertrouwen dat Antje en ik helemaal op dezelfde lijn zaten. En dan is het een kwestie van durven open te staan voor iets nieuws. Voor mij was dit een hele fijne en belangrijke ervaring in mijn traumaverwerking. Ik voel me fysiek anders, minder angstig en meer mezelf. Vooral het feit dat ik nu goed kan voelen dat trauma’s in het verleden liggen, en dat ik nu niet nog steeds in gevaar ben.
Ik kan de EMDR zelf beschrijven als een visuele ervaring met tegelijkertijd veel en weinig controle over gedachten. Zo kon ik oude herinneringen schetsen in een nieuwe context, maar ook mezelf plaatsen op plekken die fijn voelde of gedachten een beeldende vormgeven. Gedachtestromen waarvan ik dacht dat ze ongerelateerd werden soms aan elkaar gekoppeld om zo tot hele fijne nieuwe inzichten te komen. Lekker de middag, avond, en bij de eerste keer ook de volgende dag vrij nemen om jezelf de rust te gunnen, dat was een gouden tip van Antje.
Ik wens je veel succes met jouw mooie pad.